Van oudsher het verhaal van lood omzetten in goud. Als voorloper van de chemie, ofwel de scheikunde, in combinatie met magie. Ook wel genoemd bij de zoektocht naar eeuwige jeugd. Daarom associeer ik het met eindeloze mogelijkheden. Interessant als je je eigen realiteit kunt bepalen. Dan het liefst een optimale versie om je te ontplooien zoals je in wezen bent.
In zekere zin zou je thee zetten ook alchemie kunnen noemen. Ik heb heet water met een bepaalde kleur en smaak… hocus pocus focus…ik heb thee met een hele andere kleur en smaak. En wel precies de smaak waar ik het meest zin in had! Voor iemand die geen thee kent mogelijk onbegrijpelijke magie. Voor iedereen die dit leest vermoedelijk niet.
Mocht je nou denken ‘prima voorbeeld’: I know!
Mocht je nou denken ‘wat een onzin-voorbeeld’: niet doen! Niet denken.
Voor echte pure, simpele, snelle magie is het geweldig als je niet teveel denkt. Het is namelijk belangrijk dat je weet wat je wilt. Door bewust te gaan denken is er nog wel eens verwarring over wat je echt wilt en wat je denkt dat je zou moeten willen.
Weten wat je wilt is meer een soort algemeen diep goed gevoel over iets wat je wilt. Niet wéten in de zin van kennis op zich. Meer een gevoel dat als dat ene wat je wilt nu zo zou zijn, dat je je dan fijner, vrijer, blijer, completer, krachtiger, rustiger zou voelen. Al hoeven die ‘effecten’ niet eens bewust te zijn. Willen gaat echter maar zelden over hoe je je daarmee zo snel mogelijk slechter kunt gaan voelen. En ook zonder een duidelijk waarom kun je iets sterk willen. Gewoon omdat je het wilt. Daarom.
Stel dat dat het kopje thee uit het voorbeeld is. Dan helpt het niet door te denken dat je je eventuele ‘doel of resultaat’ ook met koffie zou kunnen verkrijgen. Bijvoorbeeld omdat dat nu eenmaal op dat moment voor je staat. En daarom jezelf liever koffie laten willen. Nee, wat je graag wilt, wil je nu eenmaal. En waar dat vandaan komt, daarover mogelijk later meer. Voor nu is stap 1 in de alchemie dus weten/voelen wat je echt wilt. En het onderscheid kunnen maken met wat je denkt dat je wilt.
Daarom is het zo fijn dat er variatie en tegenstellingen bestaan. Daarmee zijn er talloze mogelijkheden om te oefenen met filteren tussen die twee. Wat voelt helemaal goed, kloppend, juist, helder: even snel een doekje over het fornuis omdat ik dat deze week nog moest doen? Of even een sopje maken, omdat ik het fornuis weer wil laten glimmen?
En als ik ineens helder krijg wat ik niet wil, dan weet ik ook iets meer over de richting van wat ik wel wil. Dus met elke ervaring die ik opdoe, kan ik wat leren over míjn favoriete richting. Wat bij mij past, waar ik me lekker bij voel, wanneer ik ontspannen ben en mezelf op mijn gemak voel. Waar het woord ‘natuurlijk’ in alle betekenissen van toepassing is. Dat weten is slechts één ding. Een startpunt. Dat ook leven is als leren badmintonnen: trainen en oefenen en toepassen.
Wordt vervolgd…
Mailtje uit Nepal
Zo gaaf! Een tijdje terug hebben we een rekening geopend om met vrienden en familie geld in te zamelen voor de Nepalezen. Dit omdat zij vanwege een aantal heftige aardbevingen snel te kampen kregen met essentiële tekorten: water, eten, onderdak en kleding.
Ik heb hen tijdens twee reizen leren kennen als gul, behulpzaam, hoopvol en hun-hart-volgend.
En zij vinden nu in hun eigen dagelijkse leven, aandacht voor het rijke Europa. Direct na de aanslagen in Parijs stuurden zij het volgende berichtje per e-mail:
I hope all of you are safe and sound there. Terror attack must have created a situation of fear in people’s heart and indeed a great loss to many families. I would like to express my deepest condolences to the departed soul and pray for all my friends from France.
We, Nepalese, are with you during this hardening moments! Hope, condition improves sooner and pray for peace in future days !
Take care all of you,
KHUSHI NEPAL
helping street children
Speciale dank aan:
Sean Blackwell voor een nieuwe blik op (omgaan met) mentale gezondheid.
Een manier die duidelijk kracht oproept in degenen die zich in de labels herkent.
Zelf Doen
In mijn beleving mijn eerste woorden…
Afgelopen weken liep ik te dubben over een aanbod voor een andere werksituatie als vertrouwenspersoon. Een aantal aspecten was behoorlijk aantrekkelijk. Zoals het kunnen sparren met mensen die ergens zelf even niet alleen uitkomen. Een enkel aspect niet. Zoals de flinke reisafstand. Maar op basis van afwegingen en lijstjes kreeg ik die knagende twijfel niet helder. Ik besloot er maar gewoon voor te gaan. We zien wel hoe het loopt.
Het gesprek over hoe alles te gaan regelen liep ontzettend stroef. Ik dacht dat dat kwam door een verschil in visie op de inhoud. Daarover bleven we elkaar bestoken met argumenten en voorbeelden. Tot ik plots besefte ‘dit wil ik gewoon niet helemaal’. En meteen de vragen erachteraan ‘maar wat dan wel, en waarom niet, en is niet helemaal voldoende om af te haken, en kan dat nog wel in dit stadium?’
Op precies dat moment zei de ander dat ze mij iets terug wilde geven. Mijn gezicht stond eerder veel strakker. Het was echter zojuist ontspannen geworden toen ik het had over bijdragen aan bewustwording van gedrag. Anderen hun kracht en drive en unieke waarde laten herkennen. En hoe mensen samen elkaar kunnen versterken. En aanmoedigen deze toegevoegde waarde ook daadwerkelijk te laten zien, in te zetten en te ontwikkelen…
Dat is precies wat zij bij mij deed. Mijn eerste vraag ‘wat dan wel?’ was beantwoord en maakte de vragen erna onbelangrijk. Mijn favoriete Zelf Doen werd enorm versneld en versterkt door de uitwisseling met een scherp waarnemende ander. Die ook nog eens durfde benoemen wat ze waarnam. Ondanks dat ze er ook enig belang bij had om mij op die andere plek te krijgen. Bijzonder…
