Meer dan ik in eerste instantie had ingeschat. Dat werd op verschillende momenten duidelijk. En mogelijk ook meer dan anderen ‘normaal’ zouden vinden, gezien de hoeveelheid contact die er was tijdens zijn leven. En tegelijk is dat totaal niet relevant. Het is wat het is en daar wil ik nu graag extra bij stilstaan op mijn manier.
Vandaag is zijn geboortedag en is deze extra editie gewijd aan de inspiratie die door hem is ontstaan. Zoals de inspiratie die vorm kreeg in zijn kunstwerken. Hierboven en de laatste onderaan zijn hier bijzondere voorbeelden van. En inspiratie die door hem ontstaan is in anderen. Inspiratie tot bepaalde acties, nieuwe gedachten, creaties enz. Ieder op zijn of haar eigen manier. En deze deelbrief is een deel van mijn manier.
Ik vind het een mooi idee dat wij als mens een werk in uitvoering zijn. In elke fase van onze groei of ontwikkeling zijn we helemaal prima zoals we dan zijn. Helemaal af. En tegelijk worden we steeds een stukje méér af. En we hebben geen idee hoe iemand ontwikkelt en wanneer iemand helemaal af is.
Zo is een boom prima zichzelf als boom. Als het later een stel planken is geworden, is het hout van de boom helemaal zichzelf als een stel planken. Doordat we terug kunnen kijken zien we ‘ontwikkeling’. Maar het is niet zo dat als je terugkijkt vanaf de planken-fase, dat die boom daarvoor ineens minder goed zichzelf was als boom. En als er later een kast van de planken is gemaakt, geldt weer hetzelfde. Ook in de fase dat de kast een kast is, is hij helemaal goed zichzelf. De eerdere fases zijn niet te vergelijken met elkaar. In elke fase is het compleet en af in wat het op dat moment is.
Zo is elk mens in elke fase van zijn/haar leven zowel een werk in uitvoering, op weg naar iets anders, als tegelijkertijd al helemaal prima in de fase zoals hij/zij nu is. Dat maakt het zelden nuttig veel tijd te besteden aan terugblikken, maar des te interessanter om uit te gaan van waar/wat/wie iemand nu is. En prikkelt het de verbeelding en creativiteit als je het samen kunt hebben over de vele mogelijkheden die in een volgende fase liggen te wachten.
En soms vergeet ik dat ‘werk-in-uitvoering’ wel eens en wil ik mezelf daar graag aan herinneren. Bij deze.
Speciale dank aan
Alex. Voluit Alexander Rietveld. Voor je bijzondere kijk op ons bestaan. Voor de momenten van inspiratie en contact. Voor je humor en je kunst. En leuk dat je me hebt gewezen op het bestaan van Calvin&Hobbes.
Muziek (1:33 min)
Nummer van Eminem, work in progress… Lose yourself
Dare to trust…
…So what about trust? Seems a good idea to apply to things you have no clue about. And that is most of the things going on in this life. How do you get your ideas? Where do your preferences come from? Where are thoughts being born? Are emotions yours exclusively? Why do you exist? Who are you? What is it that you càn know for sure? Maybe knowledge about how we name things like a chair or three or green. Although people can differ in their naming or perceiving of forms, shapes, colours etc. Or knowledge about how things work. That something we call ´gravity´ exists that pulls you to the center of the earth. – “the world sucks. That’s okay. It keeps you from flying off of it”… …Thinking of the many possibilities in each second can be overwhelming and we may feel the need for control. The need to know things. Especially what’s the right possibility to act on. But the options are simply to vast to comprehend and extract the one with our average human brain. We can experience fear as we torture ourselves with repeating thoughts and beliefs. And that brings me back to trust. Belief that trust leads you to precisely that what’s yours. Start with what you can trust in life to practice. … … It strengthens me to explore and serve trust even more. I am curious and a bit scared. And I choose to call it ‘excited’. That works for me to keep moving despite fear that’s always present. As is love and care. I know. So this is an invitation. To me and to all who feels spoken to. Let’s go and dive deeper into life. Dare to trust. Dit zijn enkele passages uit het schrijfsel dat ik vorig maakte naar aanleiding van Alex’ overlijden. Het maakte dat ik me extra bewust werd van het nut van vertrouwen en hoe je dat kan oefenen en gebruiken. Als je het helemaal wilt lezen kan dat hier.
Taal
Rommel is niets meer dan een woord in je hoofd, dat spullen beschrijft die op een onverwachte plek liggen. (Omdenken.nl).
Welke woorden geven jou een nare bijsmaak? Welke triggeren jou?
Met egoïsme heb ik bijvoorbeeld een haat-liefde verhouding. Het hoort niet om egoïstisch te zijn, want dan doe je anderen tekort. En dat wil ik niet per se. En tegelijk hoor ik steeds vaker dat je goed voor jezelf moet zorgen. Zoals in het vliegtuig je eigen zuurstofmasker eerst opzetten vóór je naar anderen kijkt. En dat wil ik weer wel. Dus is het nou wel of niet fijn om egoïstisch zijn?
Naar bovenstaand voorbeeld is een nieuwe persoonlijke definitie die voor mij werkt:
Ego is in het Latijn letterlijk ik. Egoïsme is niks meer dan ik-is-me. Dus ik ben mij. Oftewel ik ben ik.
Dat is logisch toch? Weg lading. Ik ben gewoon ik. Dat zegt dus niks over mijn verhouding met anderen.
Zo kan jij ook woorden een betere definitie geven. Een persoonlijke omschrijving waardoor je er beter mee uit de voeten kan. Alle andere definities en de woorden zelf zijn ook maar door mensen verzonnen. Waarom zouden die het beter hebben kunnen verzinnen dan jij?
Zo kan je stil staan bij woorden die je moeilijk vindt of je gedachten teveel bezig houden. En deze aanvullen met een beter passende omschrijving. Of gewoon hele andere of zelfs nieuwe woorden verzinnen en deze gaan gebruiken.
Kijk maar eens wat dat oplevert. Een goed humeur, een glimlach, een neutrale blik. Je kunt altijd weer de oude, anders geladen woorden gebruiken. En opmerken welke effecten dat heeft voor je. En vervolgens weer opnieuw kiezen wat je het beste bevalt.
Jij bent altijd vrij om van gedachten te veranderen. En jij mag kiezen om het makkelijker te maken voor jezelf. Je taalgebruik aanpassen is daar één manier voor.
Lekker egoïstisch 😉
