Van
Hoe ik VAN mijn spinnenangst een lesje leerde. Klein woordje toegevoegd aan de zin, redelijk verschil in betekenis. Dat is ook meteen de kern van mijn inzicht. Kwestie van betekenis geven. Stap 2 in de natuurlijke levensstijl van een alchemist.
Het spandoek van de tentoonstelling Spannende Spinnen in het natuurmuseum in Nijmegen vond ik al eng. Evenals de enorme knuffelspin die ik had gekocht om van mijn spinnenangst af te komen. En toen ik een paar weken geleden met de auto de berm in reed omdat er een spin aan een draadje van mijn plafond naar beneden zakte… Genoeg!
Mijn man had mij al een keer getriggerd met de opmerking ‘dat beestje kan er toch niks aan doen dat ie er zo uit ziet en doet wat ie doet?’ Ergens diep van binnen wilde ik graag dat beestje bewonderen zoals elk ander. Ik kan van ieder het unieke zien en waarderen, hoe lelijk, snel, groot of glibberig dan ook. Compleet toegerust voor het leven dat het leidt. Dat vind ik juist het mooie van al die verschillen.
Maar dat ik bang word, dat voelt heel tegenstrijdig. Waarschijnlijk ook omdat er geen rationele argumenten voor te verzinnen zijn dat een spin voor mij levensbedreigend zou zijn. In ieder geval niet diegene die ik in Nederland tegenkom. En voor de meeste andere is een bijt maximaal te vergelijken met een wespensteek, zelden dodelijk zonder bijzondere allergieën.
Er is geen hoeveelheid angst die iets aan de situatie zelf verandert. En mijn angst is in dit geval dus geen waarschuwing voor levensgevaar. Maar mogelijk wel voor mezelf als ik geen passende manier vind om met deze situaties om te gaan. Langzaam en plotseling wordt duidelijk dat ik die andere beter passende richting in ga. Die waarbij ik mij goed, helder, ontspannen en alive voel: gewoon de ontmoeting met spinnen aan gaan als die zich voordoet. En niet meer gillen, verstijven, huilen. En daardoor komen allerlei andere keuzes open te liggen om te ‘passen’. Bijvoorbeeld mij verwonderen over die soort die al 200 miljoen jaar allerlei levensvormen overleeft. Best knap. Of aandacht voor het levendige gevoel van mijn bonzende hart. Of besef dat iets dat mij aan het schrikken maakt, nog niet betekent dat het eng is…
Uit documentaire over het leven (in Syrië):
Geven zonder jezelf te verliezen.
En nemen zonder de ander uit het oog te verliezen.
Speciale dank aan D3
Roald Dahl, Salvador Dalí en Johnny Depp. Voor hun werk met lak aan geaccepteerde grenzen. Dat daardoor nut en onzin van grenzen duidelijk maakt. Voor hun nadruk op spel en plezier. Op play boven games. Voor hun creaties die laten zien dat ontdekking van de wereld en ontplooiing van jezelf hetzelfde is.
Kijktip (4.26 min)
